Athénaïs Coignet

Imię i nazwisko: Athénaïs Coignet
Pseudonim: -
Wiek: 27 lat
Wzrost: 170 cm
Waga: 55 kg

Pochodzenie: Chaber
Grupa: Robotnicy
Zawód: Sztygarka

Ciało: Zręczność
Umysł: Analityczny umysł
Atut: Perswazja
Wada: Słaby organizm

Przedmioty Specjalne: Złoty zegarek na łańcuszku, kombinezon do pracy
Ekwipunek: Futrzana czapka typu toczek, grube, długie futro, karta tarota "Słońce", scyzoryk, zestaw bandaży

Historia:

Wychowywała się z ojcem i opiekunką, która sprawowała również pieczę nad domostwem. Matka zmarła przy porodzie (Athé tego nie wie), a wdowiec już nigdy się nie ożenił. W życiu miał tylko trzy kobiety, które kochał – żonę, córkę i naukę. Kiedy stracił jedną, poświęcił się całkowicie pozostałej dwójce.
Z zawodu matematyk i fizyk (i to nie byle jaki!), przekazywał swoją wiedzę pierworodnej. Athénaïs okazała się być posiadaczką równie łatwo chłonącego wiedzę, ścisłego umysłu. Była jedną z garstki kobiet, które miały możliwość nauki na poziomie nie tylko podstawowym, ale i wyższym. Chociaż niechętnie na nią patrzono, a o ojca krytykowano. Dzięki naukowym kontaktom staruszka została przyjęta na uniwersytet (w oficjalnych papierach jednak pod męskim imieniem, a walka o wpisanie córki na listę studentów była długa i wyboista), było to w roku 1883, miała wtedy 23 lata. Studiowała fizykę, a jej konikiem okazała się być raczkującą dziedziną termodynamiki.
Zalegalizowanie w 1866 roku związków zawodowych rozruszało socjalistyczne nastroje. Progresywny ojciec, wieloletni członek związków i partii, przelewał na córkę swój światopogląd. Ba, sama stała się aktywną działaczką – przez krótką chwilę – Związku Robotnic Belgijskich na pozycji sekretarki. W latach 80 nastroje były burzliwe, a demonstracje i strajki stanowiły nieodłączny element codzienności, którą przerwał Wielki Mróz.
Do Snowdrop dotarła w jednej z pierwszych tur. Sama. Była jedną z niewielu ocalałych, a jej życie kosztowało życie ojca. Zrozpaczona i w szoku trafiła do szpitala, gdzie spędziła bite dwa tygodnie. Nie była w stanie jeść czy wstawać z łóżka, wyczerpana fizycznie i psychicznie, w żałobie. Po ojcu został jej złoty, szwajcarski zegarek i walizka pełna notatek, wycinek z książek itp. dotyczących głównie spraw zawodowych, jednakże samo oglądanie pisma taty było dla niej komfortowe i rozluźniające.
Oswoiła się ze stratą, choć brak najbliższej jej osoby nadal doskwiera. Choć przy tworzeniu identyfikatora podała swoje prawdziwe nazwisko, nigdy nie opowiadała o swojej przeszłości, nikt zresztą o nią nie pytał. Tutaj każdy miał swoją własną tragedię. Funkcja sztygarki była naturalnym wyborem, może przeznaczeniem. Athénaïs potrafiła i chciała pracować z ludźmi, a jej wykształcenie okazało się być ogromną zaletą.

Ciekawostki:
– Po angielsku jako-tako mówi, ale ma paskudnie belgijski akcent. Charczy jak zepsuty traktor – no może nie aż tak – w każdym razie jej "r" są ostre i charakterystyczne.
– Zależy jej przede wszystkim na komforcie - o ile pracę w kopalni można nazwać komfortową - swojego oddziału. Choć wyniki i cele, które sobie ustanawia, są dla niej ważne, pamięta, że na wyniki pracują ludzie.
– Naprawdę ciężko jest być kobietą odpowiedzialną za grupę spoconych, umięśnionych facetów. Athe musiała wyhodować grubą skórę, żeby poradzić sobie z pobłażliwym traktowaniem. W pracy jest jak chłodna matka, która mimo braku okazywania matczynego ciepła stara się zapewnić dziecku dobrobyt.
– And yes, she's a commie.
– Athénaïs w pracy a Athénaïs poza nią to jak ziemia i niebo. Trochę się tego wstydzi, trochę obawia, na pewno nieczęsto i niechętnie pokazuje swoje emocjonalne i bardziej naturalne oblicze współpracownikom.
– Zawsze jest jednak tak samo bezpośrednia i dobitna. Nie lubi obierać w bawełnę.
– Ma problemy z jedzeniem i snem gdy się stresuje, a zdarza jej się to dość często. Niestety wpływa to negatywnie na jej samopoczucie. Jest jej zimniej niż być powinno. Niewyspany i niedożywiony organizm przeznacza większość energii na utrzymanie funkcji życiowych i ciepła.
– Przydałby się jej jakiś trening. Coś na poprawę kondycji. Lekcja survivalu. Bardzo ubolewa, że w sumie to jest całkowicie zależna od innych i nie potrafiłaby przetrwać sama ani nocy. Choć wiadomo – w grupie siła.
– Drażni ją niezdecydowanie, częste zmiany zdania. Choć nie brakuje jej empatii, nie potrafi być wyrozumiała wobec wszystkiego.
– W czasach przed Wielkim Mrozem była ogromną fanką wszelkich wyrobów cukierniczych. No cóż.
– Straciła większość książek, a tym samym hobby. W wolnych chwilach, jeśli jakieś się znajdą, oprócz randkowania z teoriami i równaniami, chadza też do pubów czy innych publicznych miejsc. Do ludzi. Bo lubi rozmawiać. I to bardzo!
– Przez jakiś czas pobierała lekcje gry na pianinie. Uczył ją przyjaciel ojca za jakąś symboliczną cenę. Nuty były trochę jak cyferki, więc jej się podobało. Nie jest wybitna, ale pewnie coś tam jeszcze pamięta.